Naar de Haute Cime voor Caroline

Emmen, 15 september 2015

Lieve Karin,

Je wilt niet weten wat we afgelopen weekend met Janwillem, familie en echte vrienden, allemaal voor jou hebben gedaan. We hebben met elkaar de berg beklommen die jij samen met Janwillem, Henk Jan en Fleur hebt bedwongen in 2009: de Haute Cime des Dents du Midi.

Wat is onze bewondering voor jou, die al heel groot was, nog toegenomen. Als ik voor mezelf spreek: ik ben m’n hele leven fysiek niet zo kapot gegaan. Heb zelfs het laatste deel van de afdaling met behulp van Edwin gehaald, want beide bovenbenen raakten volledig verzuurd. De ‘Hohe Tauern’ in Oostenrijk, waar we samen met mama veel hebben gelopen is er maar kinderspel bij.

Maar ik wilde koste wat het kost mee naar de plek waar jij bent geweest. Martine, Peter Paul en Afynke hebben deze ploert ook op fantastische wijze bedwongen en heftig waren de emoties toen we aankwamen bij jouw herinneringsplaatje, waar zelfs de rode wijn met stukjes appeltaart van Betty en Henk niet ontbrak. Helaas moesten oom Altinus, Jan en Geesje, Janneke en Dries vroegtijdig afhaken, maar ze beseffen terdege hoe bijzonder de inspanning van jou destijds geweest moet zijn.

Mama nam – achteraf bezien – een wijselijk besluit, door liever thuis te blijven, omdat mee omhoog geen optie voor haar was en ze wilde ook niet alleen achter blijven in de overnachtingshut. Ze heeft later via alle verhalen wel gehoord hoe bijzonder ‘Naar de Haute Cime voor Caroline’  is geweest.

Verder was het heel bijzonder dat ook de nieuwe vriendin van Janwillem, Anje, mee is geweest en haar ‘vuurdoop’ onderging. Je snapt hoe emotioneel dat voor ons was, maar het is goed geweest. Je hoeft je geen zorgen te maken: Janwillem heeft z’n leven goed op de rails gehouden en dat is ook wat jij hebt gewild! En door deze tocht is onze onderlinge verbondenheid met al die bijzondere mensen die mee zijn geweest alleen maar gegroeid. En dat allemaal dank zij jou!

Pap