dinsdag 4 september 2012

Niveau rood

Sporten was voor Caroline belangrijk. Ze voelde zich er beter door, vond het leuk--> Het was een hobby voor haar.
Toen ze dankzij de Erlotinib zich begin 2009 zienderogen opknapte zijn we samen naar de sportschool gegaan in de euroborg. We zijn na wat wikken en wegen lid geworden voor onbepaalde tijd. Ik weet nog goed dat Caroline wel wat cynisch was: "Ik voel mij nu goed, maar dit duurt waarschijnlijk niet lang".

Uiteindelijk heeft ze regelmatig gesport tot de zomer van 2011, ruim 2 jaar. Veel meer dan ik. In de goede periodes ging ze echt wel 3-6 keer per week even sporten. Vaak gingen we ook samen. Lekker even zweten, dan douchen en zwemmen en soms zelfs nog in de sauna. De sportschool gaf haar ook zelfvertrouwen. De eerste keren beging 2009 om te realiseren dat ze sterker was geworden dan ze ooit nog gehoopt had, maar ook later na chemo's en bestralingen was de sportschool altijd een ijkmoment waarin ze voorzich zelf bepaalde waar ze nog toe in staat was.
Sporten had voor haar naast het fysieke aspect ook nog een rustgevende werking op haar geest. Het gaf afleiding en ontspanning. Kortom: Het was een gouden greep.

De euroborg werkt met fitpoints. Hoe meer je sport, hoe meer fitpoints je krijgt. Dit wordt automatisch bijgehouden als je sport via een geautomatiseerd systeem. Dit fitpoints systeem heeft ook een beloningssysteem. Bij elke zoveel duizend points zit je een niveau hoger. Je krijgt dan een andere kleur balk op je eigen fitpoints pagina. Eerst heb je helemaal geen kleur, dan krijg je wit daarna geel etc. Caroline zat altijd 2 niveau's hoger dan ik. Het moment dat ze het niveau rood kreeg kan ik mij nog herinneren. Ik stond naast haar. Er komt dan vuurwerk op het scherm en je wordt gefeliciteerd door de computer. Ik zei toen tegen haar "Dat haal ik nooit." want het aantal fitpoints is erg hoog voor rood. Caroline zei"Echt wel, binnen 1 jaar dat ik er niet meer ben zit jij op rood".

Vorige week was ik weer aan het sporten. Ik was het hele beloningsgedoe eigenlijk vergeten en dacht er niet bijna. Tot na het beindigen van mijn training ineens een felicitatie scherm kreeg toen ik mijn training afronde. Ik moest plotsklaps weer denken aan de woorden van Caroline. Alsof ze in een flits weer naast mij stond. Ze had wel gelijk vorig jaar. Mooi vind ik dat.



4 opmerkingen:

  1. Tjee bijzonder, dat is meer dan herinneringen...duikt ze zomaar ineens op...op de momenten dat je het niet verwacht...herkenbaar...mooi...waardevol...
    voelbaar...verdrietig....ontroostbaar...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank voor het delen van dit mooie moment!
    Ik schok even van het kopje 'niveau rood', maar gelukkig beschrijf je hier een heel erg bijzonder moment... en zo heerlijk passend.

    Veel goeds, Wendy

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dag JW, wat fijn dat ze "weer even naast je stond". Ik kan me zo voorstellen dat het een fijn gevoel voor je was. Ook vraag ik me eigenlijk af, hoe het nu met jou is. Je hebt een verschrikkelijk zware tijd achter de rug, en dat trekt een wissel. Ook kan ik me voorstellen dat je de afgelopen tijd met je gedachten veel in de VU hebt gezeten, zeker omdat de dokter van Caroline veel in het nieuws was. Ik hoop in ieder geval dat het goed met je gaat, en dat je de boel weer een beetje op de rit hebt.

    Groeten van een lotgenoot

    BeantwoordenVerwijderen
  4. I love this. Thank you. I'm trying to swim and exercise, having a tough time. This post makes me very happy, even if it makes me miss Caroline even more (if that's possible). You have captured her spirit and the fact she was made of steel.

    Love, Jazz

    BeantwoordenVerwijderen