Lieve Karin.
Afgelopen week is de Alpes dHuzes 2013 georganiseerd. ‘Normaal’ gesproken zouden we er ff in de pauze over gepraat hebben: over de link gezondheid en sportbeleid, dat het evenement zo groot is geworden ( 30.000 supporters en 8.000 deelnemers), dat steeds meer wetenschappers stellen dat de doorbraken in medicatie dichtbij is. Dat het belangrijk is dat mensen met elkaar praten over hoe zij knokken, het behandeltraject in korte stukjes weten op te knippen…. Ik heb nu met je gepraat vanuit herinnering, hoe je de vragen stelde en bedachtzaam een kritische noot kraakte.
Oh Karin wat heb je veel gegeven om over na te denken, om hoop uit te putten, om via je blog mee te leven. Dit jaar heb ik, verkleed als brandweervouw, mee gefietst met de Alpes dHuzes. En als ‘zus’ meegeorganiseerd. We hebben een kunstwerk gemaakt met teksten rond hoop en herinnering. Het kunstwerk, gemaakt van hoofdzakelijk natuurlijke materialen, hebben we achtergelaten bij een subtop van de Alpes d’Huzes. Op het kaarsje staat de volgende tekst:Lieve Karin, met enorme kracht knokte je door de berg van onderzoeken, medicaties en therapieën. Elke keer weer een chunk. Jouw zijn motiveert om nooit op te geven. Je bent een kanjer, ik mis je. Dikke knuf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten